Opowiem o animistycznych zwyczajach mieszkańców jednej z wiosek, znajdującej się na płaskowyżu Bolaven, w której mieszkałem kilka dni. Opowiem, o tym, że nie warto wypożyczać chińskich motorów, bo kończy się to wywrotką (Wietnam), opowiem jak przy granicy z Kambodżą złapałem autostop, którym była młocarnia i mogłem zaobserwować jak wykorzystują ją rolnicy, powiem jak wyglądała moja podróż koleją w Birmie i dlaczego przejazd 160 km trwa 10 godzin. Powiem jak smakuje betel i czy warto go spróbować. Opowiem też o tym jak byłem wolontariuszem w Kambodży w wiejskiej szkole, malowałem klasy, ławki; uczyłem dzieciaki angielskiego oraz jak grałem w piłkę nożną z dziewczynami i chłopakami.

Ale chcę też powiedzieć o tym, że Wietnam staje się miejscem bardzo komercyjnym i niestety nieprzyjaznym dla podróżnika. W wielu dużych miastach i popularnych miejscach przybysz staje się „chodzącym portfelem”. Miejscowi nie chcą poznać go jako człowieka, tylko zarobić na nim jak najwięcej. Próby wymuszeń i oszustw stają się nagminne. Jak nie będziesz chciał zapłacić w autobusie dziesięć razy więcej niż kosztuje bilet, to Cię z tego autobusu wyrzucą. Umówisz się z kierowcą tuk-tuka na określoną kwotę za przejazd, to potem będzie chciał trzy razy więcej. Na szczęście w małych niekomercyjnych miejscowościach ludzie są wspaniali i bezinteresowni.

I ten kontrast chciałbym pokazać.

Opowiem jak mieszkałem kilka dni w animistycznej wiosce na Płaskowyżu Bolaven, o zwyczajach jej mieszkańców, o składaniu ofiar, o tym jak smakują niektóre insekty, które dla mnie przyrządzali. Powiem też o tym jak mieszkałem kilka dni w wiosce Ban Na w północnym Laosie i podpatrywałem codzienne życie mieszkańców tej i kilku innych wiosek, które znajdowały się w pobliżu, jak łowiłem z nimi ryby, jak pomagałem przyrządzać potrawy, jak wytwarza się lokalny alkohol i jak wyrabia się cegły chałupniczym sposobem.

Chcę opowiedzieć o Birmie, której „biali” przybysze z zachodu wyrządzili dużo krzywd, a mimo to jej mieszkańcy są nieprawdopodobnie gościnni i podchodzą do przybysza na ulicy, żeby mu pomóc, wskazać drogę, zaprowadzić na autobus.

I wszystko to bezinteresownie, bez chęci otrzymania za to jakiegokolwiek wynagrodzenia. Chcę opowiedzieć o ogromnej biedzie, która towarzyszy większości mieszkańców tego kraju, pomimo tego, że jest on w posiadaniu ogromnej ilości cennych kruszców oraz złóż różnorodnych wartościowych surowców. Chciałbym też opowiedzieć o Chińskiej dominacji w tym regionie świata.

Ale przede wszystkim chciałbym opowiedzieć też o tych wszystkich wspaniałych rzeczach, których udało mi się doświadczyć podczas mojej podróży. O wspaniałych, bezinteresownych, ciężko pracujących ludziach. O zjawiskowej, dzikiej naturze.